|
|
مجله دانشگاه علوم پزشکی بابل، جلد ۷، شماره ۱، صفحات ۴۲-۴۵
|
|
|
| عنوان فارسی |
مقایسه اثر استروئید خوراکی و وریدی در پیشگیری از پس زدگی حاد پیوند کلیه در طی دو هفته اول |
|
| چکیده فارسی مقاله |
سابقه و هدف: شروع درمان ضد پس زدگی در بیماران پیوند کلیه به روش های مختلفی صورت می گیرد و در این بین روش تجویز استروئید بسیار متفاوت است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثرات ضد پس زدگی بین پردنیزولون خوراکی و وریدی (متیل پردنیزولون) در مدت دو هفته اول بستری در بیمارستان می باشد. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی در طی یکسال، تعداد 60 بیمار بطور تصادفی در دو گروه 31 نفره (گروه تزریقی) و 29 نفره (گروه خوراکی) از نظر میزان پس زدگی بطور کلی و نیز به تفکیک جنس، سن (کمتر یا بیشتر از 35 سال)، علائم بالینی، زمان پس زدگی (هفته اول یا دوم) و نتایج اسکن ایزوتوپ (DTPA) مطالعه شدند. یافته ها: در طی این مدت، در گروه خوراکی 8 مورد و در گروه تزریقی 6 مورد پس زدگی مشاهده شد که تفاوت قابل ملاحظه ای بین دو گروه وجود نداشت. همچنین از نظر متغیرهای دیگر نیز اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر نوع درمان وجود نداشت. تنها اختلاف معنی دار در نتایج اسکن ایزوتوپ بود که در گروه تزریقی تمام پاسخ های اسکن بنفع پس زدگی ولی در گروه خوراکی، پاسخ اسکن تنها در 25% موارد با حقیقت مطابقت داشت (P=0.049). نتیجه گیری: در کوتاه مدت، اختلاف قابل ملاحظه ای بین دو روش تزریقی و خوراکی در درمان ضد پس زدگی پیوند کلیه وجود ندارد. ولی چون تعداد نمونه ها کم بوده است، لازم است برای اطمینان بیشتر، این مطالعه با حجم نمونه بیشتری تکرار شود. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
پردنیزولون، متیل پردنیزولون وریدی، پس زدگی حاد، پیوند کلیه |
|
| عنوان انگلیسی |
A comparison between the effect of oral and intravenous Prednisolone in prevention of acute rejection during the first two weeks of renal transplantation |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Background and Objective: Induction of anti-rejection therapy in renal transplanted patients is performed in various forms and there is a great difference in steroid administration. The aim of this study was to compare the effect of oral and intravenous Prednisolone (Methyl Prednisolone) in prevention of rejection during first two weeks of hospitalization. Methods: In this clinical trial study during one year in a randomized trial, 60 patients in 2 groups (31 for parenteral route and 29 for oral route) were studied for rate of rejection. Also, according to gender, age (Less or more than 35 years old), clinical manifestations, time of rejection (First or second week) and the results of isotope scan (DTPA), the findings were assessed. Findings: It was found 8 cases of rejection in oral group and 6 cases in parenteral 1 without any significant difference. Also, there was no significant difference between 2 groups for other parameters. The only meaningful difference was for isotope scan that was true for all rejections of the parenteral group but in only 25% of rejections of the oral group, it showed the problem (P=0.049). Conclusion: In short term, there is no significant difference between 2 methods. But because sample size was small, this study should be repeated with larger one. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
|
|
| نویسندگان مقاله |
فرشید اولیایی | f oliaei
بابل، بیمارستان شهید بهشتی، گروه داخلی، تلفن 4- 2252071- 0111
هادی سرخی | h sorkhi
محمود حاجی احمدی | m haji ahmadi
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://www.jbums.org/browse.php?a_code=A-10-1370-292&slc_lang=fa&sid=fa |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
بیوشیمی |
| نوع مقاله منتشر شده |
تحلیلی |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|